حالت و معنای حالت در زبان روسی

در دستور سنتی زبان روسی، ویژگی دستوری "حالت " به عنوان یکی از ویژگی های دستوری تغییردهنده در ارتباط با اسم تعیین می شود و بر این اساس، شش حالت صرفی تحت عناوین "حالت نهادی، " حالت اضافی "، "حالت به ای "، "حالت مفعول مستقیم "، "حالت بایی " و "حالت حرف اضافه ای " مشخص می شوند. " صرف اسمی " از سوی دستورنویسان روس عمدتأ به شکل های مختلف اسم که موجب ویژگی دستوری "حالت " به دست می آیند، اطلاق می شود و با توجه به پایانه های صرفی اسامی، سه نوع "صرث اسمی زایا" تعیین می شوند. در مطالعات و تحقیقات مربوط به زبان شناسی نوین روسی، "حالت معنایی! به عنوان یک مقولهء دلستوری جهانی در نظر گرفته می شود و از "حالت صرفی " متمایز می شود. "حالت صرفی " در زبان روسی یکی از مهم ترین ابزارهای دستوری برای بیان "حالت معنایی " است. یکی از مهم ترین روش های بیان "حالت معنایی " در زبان فارسی، استفاده از حروف اضافه در ترکیب با اسامی است. "معانی حالت " در دستور زبان روسی به چهار دسته معانی عام تقسیم می شوند: " معانی نهادی "، "معانی مفعولی "، "معانی متمم اسمی " و "معانی متمم قیدی". هر یک از معانی عام در برگیرنده تعدادی معانی جزیی است.